Warunkowe umorzenie postępowania według art. 41 k.k.s.

Warunkowe umorzenie postępowania z art. 41 k.k.s.

Dotyczy umorzenia przestępstw skarbowych. Możliwość umorzenia, inaczej niż w kodeksie karnym, nie zależy od wymiaru kary przewidzianego za popełnienie określonego przestępstwa. Kodeks karny skarbowy, jeśli chodzi o przesłanki umorzenia, w art.  20 §2 korzysta z przesłanek zawartych w art. 66 k.k, jednocześnie zwężając możliwość zastosowania warunkowego umorzenia w przypadkach określonych w §1 art.  41. Aby warunkowe umorzenie było możliwe konieczne jest, by wina i społeczna szkodliwość nie były znaczne, okoliczności popełnienia czynu nie budziły wątpliwości, a postawa sprawcy, niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa (tzw. pozytywna prognoza kryminologiczna). Wyjątkiem, kiedy nie można zastosować warunkowego umorzenia są czyny określone w art.  37 §1 pkt. 1-3, 5-7, lub w art. 38 §2, z zastrzeżeniem art. 37 §2 i 3 oraz art. 38 §3 (przestępstwo skarbowe nie zostało popełnione w warunkach nadzwyczajnego obostrzenia kary). Oznacza to, że warunkowego umorzenia nie stosuje się w przypadkach, gdy sprawca: popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, powodując uszczuplenie należności publicznoprawnej dużej wartości, albo popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, a wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża, uczynił sobie z popełniania przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu, popełnia dwa albo więcej przestępstw skarbowych, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie, popełnia przestępstwo skarbowe działając w zorganizowanej grupie albo w związku mającym na celu popełnienie przestępstwa skarbowego, popełnia przestępstwo skarbowe używając przemocy lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo działając wspólnie z inną osobą, która używa przemocy lub grozi natychmiastowym jej użyciem, przez nadużycie stosunku zależności lub wykorzystanie krytycznego położenia doprowadza inną osobę do popełnienia czynu zabronionego jako przestępstwo skarbowe. Okres i warunki próby, jak również możliwość wznowienia postępowania określone są w znacznej mierze analogiczne do k.k. Przesłanka niekaralności na gruncie k.k.s. została ograniczona do przestępstw skarbowych umyślnych. Ponadto art. 41 §2 wprowadza obowiązek uiszczenia należności publicznoprawnej, jeśli w związku z przestępstwem nastąpiło uszczuplenie tej należności. Zgodnie z §3, niewykonywanie tego obowiązku może być powodem wznowienia zawieszonego postępowania.